Prof. dr hab. Elżbieta Frąckowiak jest zatrudniona na Wydziale Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej, w Instytucie Chemii i Elektrochemii Technicznej, w Zakładzie Elektrochemii Stosowanej. Jej zakres zainteresowań naukowych mieści się w dziedzinie elektrochemii, zajmuje się materiałami wykorzystywanymi do magazynowania i konwersji energii w kondensatorach elektrochemicznych, ogniwach litowo-jonowych, ogniwach paliwowych i ogniwach przepływowych redoks. W dorobku ma prace na temat materiałów węglowych, kompozytów węglowych z polimerami przewodzącymi, tlenkami i chalkogenkami, a także dotyczącymi elektrochemicznej sorpcji wodoru. Jej prace naukowe są często cytowane – ponad 26 000 cytowań, Hirsch indeks = 66 (wg Scopus). Znajduje się w czołówce 2% top naukowców w renomowanych  światowych rankingach. W roku 2011 prof. E. Frąckowiak została wyróżniona Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Medalem Sapienti Sat (2012), RSC Fellow (2014). W latach 2012-2015 była członkiem Rady NCN. Od 2013 roku jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, w kadencji 2015-18 była wiceprezesem PAN. W roku 2022 została członkiem Academia Europaea oraz ISE Fellow.  

Łukasz Berlicki ukończył studia magisterskie na kierunku chemia na Uniwersytecie Wrocławskim oraz na kierunku informatyka na Politechnice Wrocławskiej w roku 2000. W roku 2004 obronił pracę doktorską zrealizowaną na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej pod opieką prof. P. Kafarskiego. W latach 2009-2010 Łukasz Berlicki odbył staż naukowy na Uniwersytecie w Ratyzbonie w ramach stypendium Marie Curie Komisji Europejskiej. W roku 2012 otrzymał habilitację a w roku 2020 tytuł profesora. Obecnie Łukasz Berlicki kieruje Katedrą Chemii Bioorganicznej na Politechnice Wrocławskiej. Jego praca naukowa dotyczy projektowania, syntezy i funkcji peptydów, peptydomimetyków oraz małych białek.

Prof. dr hab. inż. Maciej Chorowski jest absolwentem Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w roku 2009. W latach 1996-1998 pracował w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN w Genewie, uczestnicząc w projektowaniu systemu kriogenicznego Wielkiego Zderzacza Hadronów LHC. W okresie 2005-2012 był dziekanem Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej, gdzie zainicjował kształcenie kadr dla energetyki jądrowej. Był jednym z inicjatorów powstania Wrocławskiego Parku Technologicznego SA. W latach 2002-2012 był prezesem Parku, który stał się w tym okresie jednym z najlepszych centrów rozwoju firm technologicznych w Polsce. W latach 2016-2019 był dyrektorem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, gdzie wprowadził oparte na doświadczeniach amerykańskiej agencji DARPA nowe metody finansowania prac badawczo-rozwojowych. W okresie 2020 – 2022 pełnił funkcję prezesa Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska, dążąc do nadania Funduszowi charakteru organizacji ukierunkowanej m.in. na transformację energetyki, kluczową dla realizacji polskich celów środowiskowych. Od roku 2015 do 2023 jest członkiem Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP.  Prof. Chorowski jest honorowym członkiem Międzynarodowego Instytutu Chłodnictwa w Paryżu oraz członkiem International Cryogenic Engineering Committee ICEC w Zurychu.  Jest inicjatorem zaangażowania Politechniki Wrocławskiej i przemysłu polskiego do budowy dużych urządzeń badawczych jak np. Wielki Zderzacz Hadronów LHC w CERN, kompleks akceleratorów FAIR w Darmstadt, laser na swobodnych elektronach XFEL w Hamburgu czy Europejskie .Źródło Spalacyjne ESS w Lund.

Tomasz Downarowicz jest profesorem matematyki od roku 2005.  Dziedziną jego badań są układy dynamiczne i teoria ergodyczna. Jest autorem ponad 100 artykułów naukowych oraz książki „Entropy in Dynamical Systems” wydanej przez Cambridge University Press. Za swoje osiągnięcia naukowe otrzymał on liczne nagrody i wyróżnienia, na przykład w roku 2010 otrzymał prestiżową nagrodę im, Stefana Banacha przyznawaną przez Polskie Towarzystwo Matematyczne. Obecnie pełni on funkcję wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Jest dyrektorem Centrum Rylla Nardzewskiego działającego przy Wydziale Matematyki PWR, którego celem jest między innymi promocja matematyki polskiej na forum międzynarodowym.

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Gronostajski, absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej. Przewodniczący Rady Dyscypliny Inżynieria Mechaniczna na Politechnice Wrocławskiej. Kierownik Katedry Obróbki Plastycznej, Spawalnictwa i Metrologii. Autor lub współautor około 400 publikacji w tym (100 z Listy Filadelfijskiej) oraz 25 patentów. Zaliczony został do Listy TOP 2% zawierającej najbardziej wpływowych ludzi nauki na świecie. Redaktor naczelny czasopism Archives of Civil and Mechanical Engineering I Materials Science Poland

Dr Paweł Hawrylak otrzymał doktorat na Uniwersytecie w Kentucky w 1984, odbył staż podoktorancki na Uniwersytecie Brown i został pracownikiem naukowym National Research Council Canada (NRC) w 1987 r., gdzie osiągnął stopień Principal Research Officer i lider Grupy Teorii Kwantowej (QT-IMS). Od 2014 roku Dr Hawrylak jest profesorem fizyki i „University Research Chair” w Kwantowej Teorii Materiałów, Nanostruktur i Urządzeń na Uniwersytecie w Ottawie. Zainteresowania naukowe obejmują problem wpływu silnie oddziałujących elektronów na własności elektronowe i optyczne półprzewodnikowych i grafenowych nanostruktur dla informacji kwantowej, nano-technologi, nanooptyki i nanospintroniki. Dr Hawrylak został wyróżniony m. in. przez członkostwo rzeczywiste Royal Society of Canada (2006), American Physical Society(1996), Canadian Institute for Advanced Research (2006-2013) i jako laureat Humboldt Research Award (1999, 2023), CAP Brockhouse Medal(2002) i Doktorat Honoris Causa Uniwersytetu na Krecie (2014).

Joanna Jabłońska – architektka i absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (WA PWr); od 2020 Prodziekan ds. Badań i Współpracy Międzynarodowej WA PWr, a od 2019 doktor habilitowany i profesor PWr; od 2009 r. doktor architektury i urbanistyki; od 2010 r. nauczyciel akademicki  WA PWr. Bierze udział w międzynarodowych projektach badawczych i dydaktycznych (stypendia EFS, Rektora PWr, granty: 2xEU, Bank of Sweeden, 2xMEN i NAWA), prowadzi badania własne i międzyuczelniane. Jest autorką licznych publikacji (146, w tym WoS: 22, SCOPUS: 25), recenzji i uczestniczką konferencji krajowych oraz zagranicznych. W 2022 została Tutorem Akredytowanym (Collegium Wratislaviense), a w 2019 Tutorem Certyfikowanym (Uniwersytet w Gandawie). Od 2011 r. członkini KAiU wrocławskiego o. PAN, a od 2023 r. też Vice-Przewodnicząca; od 2016 r. członkini International Association for Shell and Spacial Structures (IASS), 2021-2022 TensiNet; od 2023 WIETE Advisory Board i licznych komitetów naukowych konferencji, m.in.: AHFE  2019, 2020, ICSA2019, 2022, ACPS 2021, 2023. W latach 2010/2011 była redaktorką naczelną „świata architektury”, a od 2003 r. praktykuje zawodowo, w tym od 2010 r. jako czynny członek IARP, specjalizuje się w projektach obiektów użyteczności publicznej.”

Prof. Andrzej Jajszczyk ukończył Politechnikę Poznańską. Kilka lat pracował naukowo w Australii, Kanadzie i Francji. Pracuje w AGH w Krakowie. Jest autorem bądź współautorem dwunastu książek, ponad 300 artykułów naukowych dotyczących sieci telekomunikacyjnych, a także ponad 100 artykułów na temat nauki i szkolnictwa wyższego. Był redaktorem naczelnym amerykańskiego czasopisma IEEE Communications Magazine oraz zastępcą redaktora naczelnego CIC/IEEE China Communications. Współtworzył Narodowe Centrum Nauki jako jego pierwszy dyrektor. Andrzej Jajszczyk był wiceprzewodniczącym Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERC) i członkiem jej Rady Naukowej. Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności oraz Academia Europaea.

Prof. n. tech. dr hab. n. fiz. inż. lek. Halina Podbielska, absolwentka Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej i Akademii Medycznej we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Medyczny). Ukończyła też studia podyplomowe na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej i Central University of Connecticut. Autorka lub współautorka około 400 prac naukowych, głównie z inżynierii biomedycznej, optyki i bioptyki, licznych patentów i zgłoszeń patentowych, redaktor książek, podręczników i materiałów konferencji naukowych. Stypendystka Fundacji im. Alexandra von Humboldta (Uniwersytety we Frankfurcie nad Menem, w Münster, w Berlinie). Zaproszony naukowiec, Instytut Weizmanna, Rehovot, Izrael, Visiting Professor Instytut Optyki, Uniwersytet Techniczny w Berlinie i Charité Universitätsmedizin Berlin. Członek Rady Naukowej EPMA Journal (Springer Nature) oraz Biocybernetics and Biomedical Engineering (Elsevier). Od 2019 jest członkiem Rady Naukowej The International Centre of Biocybernetics. Uhonorowana OSA Senior Member. Otrzymała EPMA AWARD za zasługi na rzecz promocji medycyny spersonalizowanej, 2021.

Jest absolwentem Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej. Doktoryzował w 2013 roku, habilitował w 2018 roku, a w 2023 roku uzyskał tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych. Na Politechnice Wrocławskiej przeszedł przez wszystkie szczeble kariery naukowej, od doktoranta po profesora. Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Inżynierii Materiałów i Procesów Budowlanych na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego.

Specjalizuje się i pasjonuje poszukiwaniem relacji między paradygmatami naukowymi i regułami praktycznymi w budownictwie, szczególnie w inżynierii materiałów budowlanych, badaniach nieniszczących, inżynierii powierzchni, procesach budowlanych i sztucznej inteligencji. Jest popularyzatorem dywersyfikacji i wspierania najlepszych w nauce, a także zrównoważonego rozwoju i wykorzystania materiałów odpadowych w gospodarce.

Opublikował ponad 200 publikacji naukowych (w tym ponad 100 artykułów w czasopismach z listy JCR), dwie książki wydane nakładem wydawnictw CRC Press i Springer oraz opracował kilkadziesiąt ekspertyz budowlanych.

Dr hab. inż. Jarosław Sotor jest absolwentem Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Jego badania naukowego koncentrują się na nowych konfiguracjach laserów światłowodowych i ciała stałego oraz ich praktycznemu zastosowaniu. Jest autorem pionierskich eksperymentów, w których wykorzystano: grafen, czarny fosfor i inne nanomateriały do uzyskania generacji ultrakrótkich impulsów światła, za które wraz ze współpracownikami otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w kategorii badań podstawowych. Jest zaangażowany w ogólnopolskie inicjatywy służące rozwojowi fotoniki pełniąc funkcją Przewodniczącego Rady Naukowej Konsorcjum Fizyki Atomowej, Molekularnej i Optycznej (FAMO) oraz koordynatora Laboratorium Fotoniki wchodzącego w skład Narodowego Laboratorium Fotoniki I Technologii Kwantowych (NLPQT). Głównym celem jego działalności jako Kierownika Katedry Teorii Pola, Układów Elektronicznych i Optoelektroniki Politechniki Wrocławskiej jest tworzenie warunków i atmosfery do prowadzenia badań naukowych na światowym poziomie przez wspieranie rozwoju młodych i ambitnych pracowników naukowych.

Prof. dr hab. Inż. Jerzy Świątek jest Profesorem Magnus w Katedrze Informatyki i Inżynierii Systemów Wydziału Informatyki i Telekomunikacji. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problemów modelowania i identyfikacji systemów złożonych. W szczególności obejmują zagadnienia: modelowania i identyfikacji obiektów biologicznych, identyfikacji dwustopniowej i jej zastosowań, identyfikacji wejściowo-wyjściowych systemów złożonych, identyfikacji systemów sieciowych, w tym kompleksów operacji, zastosowanie sieci neuronowych w modelowaniu i identyfikacji systemów złożonych, modelowanie i identyfikacja obiektów opisanych przy pomocy relacji, systemy wspomagania decyzji z wykorzystaniem metod sztucznej inteligencji, w tym metod modelowania, identyfikacji i rozpoznawania oraz metod uczenia maszynowego. Jest autorem lub współautorem ponad 300 opublikowanych prac naukowych. Ponadto kilkanaście opracowań profesora Jerzego Świątka związane są z organizacją procesu nauczania, a konkretnie: wdrożenia trójstopniowego (bolońskiego) modelu kształcenia oraz systemu zapewnienia jakości nauczania. By promotorem 15 zakończonych prac doktorskich.

W ramach obowiązków służbowych pełnił funkcje Zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Dydaktyki, następnie Prodziekana ds. Nauczania. Kolejno przez dwie kadencje (w latach 1993 -1999) pełnił funkcje Dziekana Wydziału Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej, dwie kadencje (w latach 1999 -2005) Prorektora ds. Nauczania Politechniki Wrocławskiej oraz ponownie dwie kadencje (w latach 2005 -2012) pełnił funkcje Dziekana Wydziału Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej. Był kierownikiem Katedry Informatyki i Inżynierii Systemów. Obecnie jest kierownikiem Pracowni Modelowania i Uczenia Maszynowego.

Jest członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, był członkiem Komitetu Automatyki i Robotyki PAN.  Był członkiem, a obecnie jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej. W latach 2005 – 2008 był Przewodniczącym Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych (KAUT), latach 2002 – 2005 Przewodniczącym Konferencji Prorektorów ds. Nauczania Polskich Uczelni Technicznych, a w latach 1999 – 2005 Przewodniczącym Prorektorów ds. Nauczania Uczelni Wrocławia i Opola. Obecnie jest członkiem Kapituły Studenckiego Programu Stypendialnego Stypendium im. Hugona Steinhausa dla doktorantów Wrocławskiego Centrum Akademickiego przy Prezydencie Wrocławia. 

Katarzyna Weron (Sznajd-Weron w publikacjach) to profesor nauk fizycznych, która prowadzi badania o wyjątkowo interdyscyplinarnym charakterze. Obecnie pracuje na Wydziale Zarządzania w Grupie Psychologii i Ergonomii, a jej główne zainteresowania naukowe obejmują modelowanie układów społecznych z wykorzystaniem teorii układów złożonych, fizyki statystycznej oraz teorii układów nieliniowych. Jest współautorką jednego z najbardziej znanych modeli agentowych dynamiki opinii społecznej, znanego jako model Sznajdów – artykuł wprowadzający ten model został zacytowany ponad 1000 razy wg bazy Scopus (bez autocytowań). Była kierowniczką Katedry UNESCO Badań Interdyscyplinarnych na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr) w latach 2012-2013, kierowniczką Zakładu Układów Złożonych i Dynamiki Nieliniowej na UWr w latach 2009-2013 oraz kierowniczką Katedry Fizyki Teoretycznej na Politechnice Wrocławskiej (PWr) w latach 2020-2022. Obecnie jest mentorką programu Academia Iuvenum na PWr, pełnomocniczką Rektora ds. rozwoju nauk społecznych i humanistycznych, członkiem zarządu sekcji Fizyki Statystycznej i Nieliniowej Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (EPS) oraz sekcji Fizyki w Ekonomii i Naukach Społecznych Polskiego Towarzystwa Fizycznego (PTF). Dodatkowo, pełni funkcję redaktora w czasopiśmie Physica D: Zjawiska Nieliniowe. Katarzyna Weron została uhonorowana m.in. Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1997, 1999, 2002), stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej dla młodych naukowców (2001, 2002), prestiżową Międzynarodową Nagrodą dla Młodego Naukowca w dziedzinie Socjo- i Ekonofizyki (2007) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2011).